Η ζωή που περιτριγυρίζεται από COVID-19 μοιάζει επικίνδυνη, η ζωή ανάμεσα σε τέσσερις τοίχους, όμως, ανυπόφορη. Η καραντίνα αποτελεί ένα βασικό μέτρο περιορισμού της εξάπλωσης του ιού και ταυτόχρονα μια πραγματική ψυχική αναδιοργάνωση σε όσους υποβάλλονται στην δοκιμασία της. Οι ενδείξεις πίεσης, άγχους και κατάθλιψης αρχίζουν να χτυπούν απειλητικά καμπανάκια, καθώς σύμφωνα με έρευνες αυξάνονται δυναμικά. Οι άδειοι χώροι λόγω απαγόρευσης μοιάζουν τρομακτικά με την ψυχοσύνθεση του πληθυσμού, κάτι που σηματοδοτεί πως βιώνουμε μια καραντίνα αποφυγής προσβολής από ιό και συνάμα προσβολής από ανίατη πλήξη.
Δυστυχώς, η κατάσταση δεν μοιάζει τόσο με κοινωνική απομάκρυνση όσο μοιάζει με απομόνωση και ως τώρα δεν έχει δημοσιευθεί κανένας καλός τσελεμεντές, να παρουσιάζει βήμα-βήμα συνταγές ψυχικής ανόρθωσης. Προς το παρόν η μοναδική συνταγή που κυκλοφορεί, περιορίζεται στον μπόλικο καναπέ, 2 πρέζες σε ονλάιν παραγγελίες, με το μάτι νέτφλιξ και αφήνεται ελεύθερο στην επιλογή των γευστικών καλύκων η παρακολούθηση διαδικτυακών μαθημάτων. Μετά την ανεπιτυχή ολοκλήρωση σημαντικών και επιστημονικά ελεγμένων μέτρων, η πανδημία συνέχισε να βαδίζει στον ίδιο δρόμο. Αν και βγαλμένη από ταινία επιστημονικής φαντασίας η απρόσμενη κατάρρευση αυτών των μέτρων, είναι γεγονός πως τα κλειστά περίπτερα και μπουζούκια δεν επιτέλεσαν σωστά το έργο που τους ανατέθηκε και έτσι λοιπόν, εσύ βρέθηκες μπλεγμένος στην ατελείωτη συγκατοίκηση με όλη την οικογένεια. Αν βρίσκεσαι στην περίπτωση του νομοταγή πολίτη και περιόρισες τις επαφές με γονείς, παππούδες κτλ, να αναφερθεί πως η θέση σου ευνοεί περισσότερο την ομαλή λειτουργία των νευρικών κυττάρων. Σε κάθε περίπτωση, οι αχαλίνωτες συζητήσεις με το 13033 σχεδόν σε κάνουν να αποκτάς συναισθήματα,οι πιτζάμες έχουν γίνει ένα με το πετσί σου, η playlist στο κινητό σου έχει καταστραφεί ολοσχερώς, φιστ μπαμπ πάνε και έρχονται, ο συνδυασμός μάσκα-γυαλιά είναι το μεγαλύτερο λάθος της ανθρωπότητας, το pH του δέρματος σου χωρίς αντισηπτικό χάνει την ισορροπία και οι όσες ψυχικές ανασκοπήσεις είχες πραγματοποιήσει στην πρώτη καραντίνα πάνε περίπατο, διότι ανακαλύπτεις πως ο ελεύθερος χώρος σου κυμαίνεται στα 2 με 2,5ΜΒ(αυτά υπάρχουν καθώς έχει γίνει εκκαθάριση σε σημεία που περιείχαν έννοιες όπως: σεξουαλική ζωή, σχέσεις και άλλα συναφή). Είναι πλέον δεδομένο, οι πληγές της καραντίνας και των διάφορων μέτρων έχουν αφήσει ανεξίτηλα σημάδια, ειδικά στο νευρικό σου σύστημα, το οποίο έχει γίνει πιο ευερέθιστο από ποτέ! Οι επιπτώσεις όλο και συσσωρεύονται σε σχέση με μια απλή απογοήτευση ή με έναν προβληματισμό της καθημερινότητας, με τη σημαντικότερη αυτών, την ανηδονία. Το ενδιαφέρον για αγαπημένες ασχολίες παρακμάζει και συμβιώνει με εσωτερικές δυσφορίες, κακή ποιότητα ύπνου και έντονο εκνευρισμό. Η μοναδική αναμονή και περιέργειά σου τοποθετείται στην εβδομαδιαία ενημέρωση για παράταση του lockdown και όλο βαδίζεις σε δρόμους που σε κρατούν σε απόσταση, είτε από παρελθοντικές ασχολίες, είτε από ανθρώπους. . Όταν ο Νίτσε έγραψε “ελευθερία είναι να μπορείς να έχεις μια κάποια απόσταση από τους άλλους” δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση να εννοούσε αυτή των “δύο μέτρων”. Οι επιλογές είναι απλές και όλα κυλούν ρολόι, κάθε πέρσι και καλύτερα. Έτσι, δηλαδή, που εξελίσσονται τα πράγματα, σαν να πάμε να δώσουμε τζάμπα μεροκάματο σε ψυχολόγους μου φαίνεται, αφού παρέα με τα τσιπάκια μπορούν να μας καρφώσουν και καμία δόση ντοπαμίνης... Ανεξήγητα τα πράγματα με αυτόν τον κορωνοϊό και δεν είναι ανάδρομος ο Ερμής, να αποδώσουμε κάπου τα προβλήματα στην καθημερινότητα, την επικοινωνία και τις επαφές, ή -δεν ξέρω και από μάτι- να πώ ότι μας ματιάσανε. Αν κάτι μας απέμεινε από αυτήν την παθογόνα κατάσταση, είναι σίγουρα τα συναισθήματα, περίπλοκα ή απλά αλλά μπερδεμένα μεταξύ τους σαν τους κόμπους που κάνουν στα καράβια, ή μάλλον καλύτερα σαν τους κόμπους που γίνεται το στομάχι στο άγχος της στιγμής. Δεν ξέρω αν συνηθίσαμε τα πλοία, αλλά μάλλον τα στομάχια μας συνηθίσαν να παίζουν μαζί τους. Είναι κι αυτό παραξενιά για όλους όσους πορεύονται με αλλεπάλληλες σκέψεις, παριστάνουν αλχημιστές, χάνονται κι εξερευνούν τη μοναξιά, το άγχος, την πίεσή τους και καμιά φορά απελπισμένα αναζητούν τη φιλοσοφική λίθο, γενικά στη ζωή, αλλά και ειδικά, κατά τη διάρκεια της αντιπαθέστατης καραντίνας. Αλλά, όπως έλεγε ο Σοπενχάουερ: "Οι αλχημιστές, ψάχνοντας για χρυσάφι, ανακάλυψαν πολλά άλλα πράγματα μεγαλύτερης αξίας." Ας λέμε και τέτοια πού και πού, για να γεμίσουμε τις μπαταρίες με λίγη ελπίδα, γιατί αλλιώς θα γεμίσουμε με χαρτοσακούλες.. ΠΡΟΣΟΧΉ! Πράγματι, η αόριστη καραντίνα και συνεχώς μεταβαλλόμενη προκαλεί ακόμα μεγαλύτερη επίπεδα στρες και τροφοδοτεί περισσότερο τον προβληματισμό/φόβο μου. Αυτή, η ψυχοφθόρα κατάσταση, κάποια στιγμή θα λάβει ένα τέλος, αλλά την ακολουθεί ένα επιπλέον πρόβλημα: πόσα κουσούρια θα μας αφήσει δώρο για την φιλοξενία; Για αυτό, η ανάρτηση ενός τσελεμεντέ για απολαυστική καραντίνα θα ήταν τεράστιας σημασίας και συμβολής. Παρακαλείστε, λοιπόν, όσοι πιστοί προσφέρετε. Υπογραφή : ~Είμαι τεντιμπόις~ Επιμέλεια : Marw Scott
0 Comments
Leave a Reply. |
AuthorWrite something about yourself. No need to be fancy, just an overview. Archives
March 2021
Categories |