Ζούμε σε μια εποχή, αν μη τι άλλο, μπερδεμένη, κάτι που, είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα, όλοι καταλαβαίνουμε λίγο ως πολύ. Το βλέπουμε γύρω μας και το βλέπουμε και στους εαυτούς μας τους ίδιους, αν καμιά φορά βρούμε το χρόνο να κοιτάξουμε. Το αισθανόμαστε στον πανικό που επικρατεί στον κόσμο, στο άγχος και την απογοήτευση που έχουν ποτίσει σε βάθος την κοινωνία που ζούμε. Βρισκόμαστε σε μια εποχή η οποία υπερασπίζεται με πάθος το δικαίωμα του καθενός στον αυτοπροσδιορισμό και την επιλογή ταυτότητας, παρουσιαστικού και ιδεών, καθώς και την εξάλειψη κάθε διάκρισης, ενώ παράλληλα βίαια επιβάλλει την κατηγοριοποίηση των ανθρώπων, ίσως περισσότερο από ποτέ, περιθωριοποιώντας αργά αλλά μεθοδικά όσους επιλέγουν να μην ανήκουν. Η πίεση να ανήκεις σε κάποια ομάδα ή ιδεολογία, ή να αντιπροσωπεύεις κάποιο στερεότυπο, ήταν πάντα υπαρκτή. Δεν μπορώ να πω, όμως, με σιγουριά, αν ήταν πάντα τόσο ισχυρή. Λαμβάνοντας υπόψη δε το γεγονός ότι η σημερινή εποχή είναι αυτή στην οποία οι προκαταλήψεις τείνουν να εξαλειφθούν, σύμφωνα τουλάχιστον με όσους θεωρούν πως ο αγώνας τόσων δεκαετιών πριν από εμάς κατά αυτών έχει αποδώσει καρπούς, φαίνεται μάλλον παράλογο να υφίσταται τόση πίεση για συμμόρφωση και συμβιβασμό. Το πόσο δύσκολο, λοιπόν, μπορεί να είναι το να προσπαθείς να διαμορφώσεις χαρακτήρα και να αναπτύξεις την προσωπικότητά σου σ’αυτήν την εποχή το ξέρουμε πολύ καλά κι εγώ κι εσύ, φίλε 20άρη και φίλη 20άρα. Και μιας και είναι μάλλον αδύνατο να βρει κανείς μια κατηγορία που να τον περιγράφει και να τον καλύπτει απόλυτα, είναι μάλλον μάταιο το ψάξιμο εξ’αρχής, ενώ στον αντίποδα βρίσκεται μια ζωή αδέξια κατασκευασμένη από κομμάτια που κάπως ταιριάζουν. Με το να προσπαθούμε να βρούμε μια λέξη/κατηγορία για να περιγράψουμε κάθε κομμάτι του χαρακτήρα μας χάνουμε το χρόνο μας και κυρίως, το υπόλοιπο του χαρακτήρα μας, που δεν έχουμε ακόμα αναπτύξει. Και υποθέτω πως θα συμφωνήσουμε εδώ πως είναι και κάπως αφελές να περιορίζουμε κάτι τόσο περίπλοκο και μεγαλειώδες όσο η ανθρώπινη προσωπικότητα σε μικρά-μικρά κουτάκια, απλά για να κάνουμε τους εαυτούς μας πιο κατανοητούς και προσιτούς στους άλλους. Αυτό που μένει να βάλουμε τώρα στο μυαλό μας, είναι πως το ποιοι είμαστε είναι ένα έργο σε εξέλιξη και δεν θα σταματήσει να εξελίσσεται πριν σταματήσουμε εμείς να αναπνέουμε. Είμαστε ένα μείγμα από άπειρα μοναδικά χαρακτηριστικά και κανένα από αυτά δεν μας καθορίζει ολοκληρωτικά. Και όπως έλεγε και μια παλιά διαφήμιση της Fanta ( αν και πιθανότατα και κάποιος άλλος πριν από αυτό), one mix… endless possibilities! Απόβαλλε, λοιπόν, κάθε άγχος από μέσα σου και just be. Ντύσου όπως θες, άκου ό,τι μουσική σου αρέσει, βγες όπου θες, μίλα με όποιον θες, φίλα όποιον θες και άσε τους άλλους να ανησυχούν για το ποιος είσαι τελικά… Και η δική μου συμβουλή: Πάρε μια βαθιά ανάσα και ζήσε με χαμόγελο! Υπογραφή: Λενού Χατζηγεωργίου Επιμέλεια: Marw Scott
0 Comments
Leave a Reply. |
AuthorWrite something about yourself. No need to be fancy, just an overview. Archives
March 2021
Categories |