Άλλο ένα καλοκαίρι πέρασε και δε στάθηκε και μαζί με αυτό δε στάθηκες και εσύ. Είναι μία ιστορία όπως αυτές τις ερωτικές του καλοκαιριού. Είσαι με την παρέα σου, κανονίζεις να πας διακοπές σε κάποιο ελληνικό νησί και νομίζεις ότι γνωρίζεις το κορίτσι της ζωής σου. Μήπως όμως η ζωή σου είναι μόνο αυτές οι 5 μέρες των διακοπών; Κάπως έτσι γνωριστήκαμε και εμείς, σε μια από τις ομορφότερες παραλίες της Ίου. Η «φάση» αστεία, η μπάλα από τις ρακέτες κατά λάθος έπεσε στην ξαπλώστρα σου και εγώ απολογούμενος πήγα να το πάρω, μόνο που εσύ έκανες παιχνίδια και και δεν το έδινες. Συνέχισα το παιχνίδι και εγώ και με θάρρος ζήτησα τον αριθμό σου. Εσύ αρνήθηκες και με ένα υπεροπτικό ύφος μου έδωσες την μπάλα πίσω για να με διώξεις. Μάλλον όταν πήρα λίγο παραπάνω θάρρος, βαρέθηκες το παιχνιδάκι σου και είπες να συνεχίσεις την οποιαδήποτε αδιάφορη συζήτηση που είχες με την κολλητή σου πριν έρθω. Η μοίρα όμως είχε άλλα σχέδια για εσένα, επέλεξε να με ξαναβρείς μπροστά σου. Το ίδιο βράδυ, στο μπαράκι που συχνάζεις με την παρέα σου. Μόλις με είδες να μπαίνω και σε κοίταξα, δυσανασχέτησες, δε θα κρύψω ότι το απόλαυσα. Γιατί τα απόλαυσα; Γιατί πήρα το θάρρος να «παίξω» και εγώ και να προσπαθήσω να σου αλλάξω γνώμη. Μόλις πήρα το πρώτο πότο, κατευθείαν πήγα δίπλα σου, εσύ δε χάρηκες και πολύ αλλά τελικά σου έπιασα την κουβέντα και μαλάκωσε το βλέμμα σου. Η κουβέντα συνεχίστηκε έξω, σε αυτά τα όμορφα σοκάκια σε αυτές τις πανέμορφες παραλίες που τη θάλασσα έλουζε το ασημί φώς του φεγγαριού και μαζί με αυτό έλουζε και τα χρυσαφένια μαλλιά σου. Εσύ 19 χρονών και εγώ 21. Μου έλεγες πώς είναι η ζωή στο νησί και πως περνάτε με την παρέα σου και εγώ απαντούσα με τη φοιτητική μου ζωή στο Βόλο. Τα πράγματα εξελίχτηκαν όπως τα περιμέναμε. Μέτα τις ατέλειωτες συζητήσεις γνωριμίας στην παραλία, πήγαμε στο δωμάτιο μου. Πέρασα ένα από τα ομορφότερα βράδια της ζωής μου και αυτό οφείλεται σε σένα. Πόσο όμορφη ήσουν όταν κοιμόσουν, ο αέρας να κάνει παιχνίδια με την κουρτίνα και εγώ να σε χαζεύω σα παιδάκι. Έτσι ένιωθα όσο ήμουν μαζί σου, παιδάκι. Οι μέρες τελείωσαν, εγώ πήρα το πλοίο για Πειραιά και εσύ εκεί, σαν το καλοκαίρι, πέρασες αλλά δε στάθηκες. Ίσως βρεθούμε στο επόμενο, ίσως πάλι όχι, ίσως κάποιος άλλος κατά λάθος να ρίξει το μπαλάκι και εσύ να θες πάλι να «παίξεις». Μήπως τελικά πόνταρα πάνω σου και έχασα; Υπογραφή: Νέστωρας Δημητράκης
0 Comments
Leave a Reply. |
AuthorWrite something about yourself. No need to be fancy, just an overview. Archives
November 2018
Categories |