Για ό,τι δε φεύγει απ'το μυαλό

 
​ Για τους έρωτες που δεν τα κατάφεραν στο "μαζί" και στη συνέχεια. Ας υψώσουμε το ποτήρι με το δηλητήριο που γουστάρουμε να μας καταστρέφει, στο μέλλον-με-μεθυσμένα-φιλιά-κι-αισθήματα που αφήσαμε να πετάξει μακριά μας. 

 Εις υγείαν των ευτυχισμένα μπουχτισμένων από έρωτα αισθημάτων που ζήσαν περισσότερο μέσα στα πνευμόνια μας - που νιώθαμε να φουσκώνουν κάθε φορά στη σκέψη - παρά στα σεντόνια μας. Διαδρομές που έπρεπε να περπατήσουμε για να φτάσουμε στο δημιουργό του μελτεμιού που καλπάζαμε, αλλά μείναν στη χιλιο-χρησιμοποιημένη σφαίρα της φαντασίας μας. Τείχη επικοινωνίας που δεν μπορέσαμε να κατεδαφίσουμε, όσο κι αν πυροβολήσαμε με το πληκτρολόγιο. Εικόνες που περιορίσαμε τον εαυτό μας απ'το να δείξει - ή έστω να υπονοήσει την ύπαρξή τους - τραγούδια που δεν ψιθυρίσαμε με λαχτάρα στην έμπνευσή μας, χορούς που δεν συγχρονιστήκαμε. Βλέμματα που αποφύγαμε. Λέξεις που κωδικοποιήσαμε. Στιγμές που αμπαρωθήκαμε.

 Τσίαρς και άσπρο πάτο.

Επιμέλεια: Marw Scott